Huwag kang mabalisa dahil sa masama;
huwag mong kainggitan liko nilang gawa.
Katulad ng damo, sila'y malalanta,
tulad ng halaman, matutuyo sila.
Mga Awit 37:1-2
Tinatanggihan ng mga tao ang providence, inaabuso ito, o hinahatulan ito kapag naiinggit sila. Ang malungkot sa panandaliang kabutihan o mga regalo ng iba na itinuturing na hindi karapat-dapat sa kanila —ay sumasalamin sa may-akda ng mga kaloob na iyon. Inaakusahan nito ang Providence ng isang hindi makatarungan o hindi matalinong pamamahagi. Ngunit maaaring gawin ng Diyos ang gusto niya sa sarili niya. Kung ang ating mata ay tumitingin ng masama dahil ang Diyos ay mabuti, tayo ay umaapak sa kanyang kalayaan, at itinatanggi sa kanya ang pagbibigay ng kanyang sariling mga ari-arian na parang ang Diyos ay ating katiwala lamang, at tayo ay kanyang mga panginoon.
Lahat tayo ay madaling kapitan ng ganitong ugali. Ito ay kakaibang produkto ng pag-ibig sa sarili na nagnanais na kumontrol sa pamamahagi ng Diyos ng kanyang mga pag-aari na doon lamang maibigay sa kung kanino tayo nalulugod! Ito ay nagmumula sa damdamin ng ating mga kagustuhan, ngunit wika nito na ang Diyos ay hindi makatarungan sa kanyang paglalaan sa akin, dahil hindi niya ipinagkaloob sa akin ang kabutihan na ibinibigay niya sa iba.
Ang kasalanang ito ay kasama ng pagmamataas nina Adan at Eba, na siyang dahilan ng kanilang pagkahulog. Nainggit sila sa kaligayahang pagmamay-ari ng Diyos sa kanyang sarili. Gusto nilang maging katulad niya, gusto nilang maging mga diyos. Tinanggihan din ni Cain ang paglalaan ng Diyos nang siya ay mainggit sa kanyang kapatid, dahil tinanggap ng Diyos ang sakripisyo ni Abel kaysa sa kanya. Ang silakbo ng damdamin ni Jonas ay bumangon mula sa pagmamataas na ito, dahil sa takot na siya ay ituring na isang huwad na propeta; kung saan nainggit siya sa Diyos sa kaluwalhatian ng kanyang awa, at ang mga mahihirap na Nineve na nakinabang dito. Nais ni Jonas na iayon ng Diyos ang paraan ng kanyang pag-aalaga sa kanyang kasiyahan at reputasyon. Ang kanyang pagmamataas ay nagdulot sa kanya ng higit na pag-aalala tungkol sa kanyang sarili at sa kanyang reputasyon, kaysa sa kaluwalhatian at karangalan ng Diyos sa probidensya ng kanyang awa.
Kaya ang inggit ay nagtuturo sa Diyos kung anong mga instrumento ang dapat niyang gamitin. Walang manggagawa na dapat turuan ng isang mangmang na tao kung anong mga kagamitan ang dapat niyang gamitin sa kanyang trabaho!
STEPHEN CHARNOCK, Works, 1:48-49
Comments