Ang tao ay nagkaroon ng buhay sa hardin ng Eden, na namumuhay ayon sa larawan at pabor ng kaniyang Maylalang, ngunit pagkatapos ng pagkahulog, anong kawalan ng kabuluhan ang hinahangad niyang maibalik ang kaniyang kaligayahan! Siya ay tulad ng mga Sodomita na nangangapa sa pintuan ni Lot, o ang bulag na umaakay sa bulag sa kalituhan ng kamalian. Ang mapag-imbot, kapag siya ay biniyayaan ng mga bagay na materyal, ay pumapalakpak sa kanyang kaluluwa na para bang nakatanggap siya ng tunay na mabuti. Ang senswal, kapag siya ay nakatikim sa balat ng kasiyahan, ay sumisigaw na siya ay namumuhay na parang isang may maharlika at masayang buhay. Ang ambisyoso, kapag siya ay umakyat sa matarik at madulas na burol ng karangalan, ay nag-iisip na siya ay nasa pinakamataas na saklaw ng kaligayahan. Naku! Hindi ba alam ng lahat ng ito na sila ay nasa mga silid ng kamatayan? Sila ay patay habang sila ay nabubuhay. Naglalakad silang mga multo sa anyo ng mga buhay na tao.
Mayroon lamang isang tunay na paraan sa kaligayahan. Tingnan ang tunay na kaligayahan sa buhay ni Pablo. Hindi ba siya nagpakita ng palaging saloobin ng kagalakan at kaligayahan? Tiyak na ang kanyang kaligayahan sa laman ay natanto dahil nabuhay siya sa pamamagitan ng pananampalataya sa Panginoong Jesucristo (Gal. 2:20).
Halina nga ang bawa't isa sa inyo, na naghahangad na makakita ng mabubuting araw, at humawak sa mga daan ng buhay sa pamamagitan ng pananampalataya sa Panginoong Jesucristo. Sa pamamagitan ng pananampalataya mayroon tayong buhay na may kagalakan at kaaliwan na nagpapasaya sa kaluluwa sa gitna ng lahat ng pagsubok at kapighatian. Si Job sa lambak ng kamatayan ay nagbunyi at nagtiwala sa kanyang buhay na Manunubos. Si Pablo sa gitna ng mga kalamidad ay higit pa sa isang manlulupig (Rom. 8:37). Ang pananampalataya ay nagbibigay ng saganang lahat ng bagay na nauukol sa buhay at kabanalan. O pananampalataya! Kapag nagninilay-nilay ako sa iyo, kapag naramdaman ko ang anumang bahagi ng iyong kabutihan, nakikita kong ikaw ay isang kahanga-hangang manggagawa.
Sa lahat ng mga kaloob ng Diyos ay walang mas kapaki-pakinabang kaysa sa pananampalataya. Ito ay kapaki-pakinabang para sa buhay na ito at sa buhay na darating. Ito ay kumikita para sa lahat ng bahagi at layunin sa ating buhay. Ang paggamit nito ay magiging sari-sari at mayaman sa lahat ng paraan.
SAMUEL WARD, Sermons
Comments