Huwag mong ipangako sa iyong sarili ang mahabang buhay o kasaganaan at mararangyang mga bagay sa mundo, baka guluhin lang nito ang iyong puso ng mga bagay na lumilipas, at masangkot ka sa mga planong ambisyoso o mapag-imbot, at nakawin ng mga ito ang iyong puso mula sa Diyos, at wasakin ang lahat ng iyong seryosong pag-iisip tungkol sa kawalang-hanggan.
Ang paglapit ng kamatayan ay lubos na nakakaimpluwensya sa isip ng karamihan, at sa gayon, kung hindi tayo aasa sa mahabang buhay, ito ay lubos na nakakatulong sa ating paghahanda at gawain ng kabanalan sa ating buhay.
Lumapit ka sa isang tao na nakahiga sa kanyang higaan ng kamatayan, o isang bilanggo na mamamatay bukas, at subukin siya ng kayamanan, o karangalan, o mga tukso sa pagnanasa, o paglalasing, o pagmamalabis, at iisipin niyang ikaw ay baliw o wala sa tamang pag-iisip para pag-usapan ang mga ganyang bagay. Oh gaano tayo kaseryoso sa pagsisisi at pagkukuwenta ng ating buhay kapag nakita nating malapit na ang kamatayan! Ang bawat pangungusap ng Kasulatan ay may buhay at kapangyarihan dito, at ang oras ay lubhang mahalaga! Kung tatanungin mo ang gayong tao kung mas mabuting gumugol ng oras sa walang kabuluhang paglilibang at katamaran, o sa panalangin at banal na pag-uusap, ang salita ng Diyos at ang buhay na darating, madali siyang masisiyahan sa katotohanan, at makikipagtalo sa walang kabuluhang mga tukso na senswal na pag-aaksaya lang ng oras.
Ang pag-asa sa isang mabilis na paglapit sa presensya ng isang walang hanggang Diyos ay may malaking bahagi upang gisingin ang mga kapangyarihan ng kaluluwa. Kung anuman ang magpapaseryoso sa iyo, ito ay, sa bawat pag-iisip, pananalita, at tungkulin! Napakalaking awa ng Diyos na sa maikling buhay na ito ay may madalas na mga panganib, karamdaman, at kawalan ng katiyakan sa mundo, mga bagay na nagiging dahilan upang tumingin tayo sa ating paligid at maging handa para sa ating pagbabago.
Ang mga maysakit na tumitingin sa kamatayan ay higit na maalalahanin, at malaking bahagi ng tungkulin ng kabataang nasa mabuting kalusugan na isaalang-alang ang kanilang kahinaan at ang kawalan ng katiyakan ng kanilang buhay, at laging mamuhay bilang mga naghihintay sa pagdating ng Panginoon. Yamang ang panahon ay napakabilis, ang katwiran ay nagtuturo sa atin na mamuhay sa isang kalagayan ng paghahanda sa kamatayan.
RICHARD BAXTER, Practical Works
Comments