Ngunit higit sa lahat ay bigyang-halaga ninyo ang kaharian [ng Diyos] at ang pamumuhay nang ayon sa kanyang kalooban, at ibibigay niya sa inyo ang lahat ng mga bagay na ito.
Matthew 6:33
Hanggang hindi natin nailalabas ang ating mga puso mula sa mundo, gaano kadaling nadadala ang ating mga puso sa pag-iisip ng mga makalupang alalahanin. Hanggang hindi nalalayo at nalilinis ang ating mga espiritu, gaano natin pinaghahalo ang ating mga panalangin sa maraming katawa-tawang mga kaisipan.
Masyadong karaniwan para sa atin na makitungo sa Diyos bilang isang taong nagnanais na mag-ipon ng mga bulaklak para sa kanyang kaibigan, ngunit sa kakulangan sa kasanayan ay maglalagay ng mas marami o higit pang mabahong mga damo kaysa sa pinili niyang mga bulaklak. Ang laman ay nagdadala, at ang ating makalaman na mga puso ay nagsisisingit at nag-uugnay sa ating mga panalangin ng walang kabuluhang mga kaisipan at makalupang mga kaguluhan.
Pagkatapos, kapag tayo ay pumupunta upang mag-alay ng insenso sa Diyos, hinahalo namin ang asupre sa ating insenso. Samakatwid, dapat tayong palaging magsikap na itaas ang ating mga puso sa kinaroroonan ng Diyos, na para bang tayo ay kasama niya sa langit, at lubusang nilamon ng kanyang kaluwalhatian. Bagama't ang ating mga katawan ay nasa lupa, ang ating mga espiritu ay dapat na nasa langit.
Kung hindi natin malalagpasan ang mga ulap ng mundo, wala tayong makikitang kaliwanagan at kaginhawahan; ngunit kapag napagsama natin ang Diyos at ang ating mga puso, makikita natin na sagana sa bukal, kung wala man sa batis; at kahit maliit sa lupa, mayroon tayong Diyos sa langit. Ito ang ating dakilang layunin, ang makasama ang Diyos sa langit. Ang kanyang tirahan ay naroroon, at ninanasa natin na ang ating mga puso ay pumaroon.
May kalayaan tayong humingi ng mga panustos para sa panlabas na buhay, ngunit higit sa lahat ay dapat tayong humingi ng espirituwal at makalangit na mga bagay: 'Una, hanapin ang kaharian ng Diyos' atbp. Kung ang Diyos ang ating makalangit na Ama, ang una at pangunahing pangangalaga natin ay ang pagtatanong ng mga bagay na angkop sa kanyang pagkatao, at sa kanyang mga kadakilaan.
Kapag humihingi tayo ng mga panustos ng panlabas na buhay, pagkain at pananamit, maaaring ibigay ito ng Diyos sa atin, ngunit higit na nakalulugod sa kanya kapag humingi tayo ng biyaya. Sa bawat panalangin dapat nating hangarin na maging higit na makalangit ang pag-iisip sa pamamagitan ng pakikipag-usap sa ating makalangit na Ama.
Thomas Manton, Works
Comments